အနာဂတဘယ သုတ္ေတာ္

အဂုၤတၱရနိကာယ္ ပဥၥကနိပါတ္မွာ အနာဂတဘယ ဆုိတဲ့ သုတၱန္ ပါတယ္.ဘုရားရွင္ ေဟာျပခဲ့တာပါ အနာဂတ ဆုိတာ..အနာဂတ္လုိ႔ ျမန္မာေတြ သုံးႏႈံးၾကပါတယ္.. တရားေဟာခ်ိန္မွာ အခုေျပာျပမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြ မျဖစ္ေသးေပမယ့္ ေနာင္အနာဂတ္မွာ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြ ေသခ်ာေပါက္ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိတာ ကို ၾကိဳျပီး ေဟာျပထားတာပါ
ဘုရားရွင္ရဲ့ ဥာဏ္ေတာ္ဟာ တကယ့္ကုိ ၾကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္ေတာ္မူလွပါတယ္........

အနာဂတဘယ သုတ္ေတာ္မွာ ဘုရားရွင္ ေဟာျပထားတာေတြကုိ ၾကည္ညိဳနိုင္ေအာင္ တဆင့္ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္...

ဘိကၡဳတုိ႔ ......ဤျပလတၱံ႔ေသာ ေဘးတုိ႔သည္ ယခု ( ထုိသုတ္ေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူခ်ိန္မွာ ) မျဖစ္ေသးဘဲ ေနာင္အခါ ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္၊ ထုိေဘးမ်ားကုိ သင္တုိ႔ သိထားႏွင့္ၾက၊ သိျပီး၍ ထုိေဘးမ်ား မေပၚလာေအာင္ ၾကိဳးစားၾက...ထုိေဘးတုိ႔ကား.



၁။ (မိမိကုိယ္ကုိ ဣေျႏၵရရႏွင့္ ေနတတ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေသာ အားျဖင့္) ခႏၶာကုိယ္၏ တုိးတက္ၾကီးပြားမႈလည္း မရွိၾကေသာ သီလသိကၡာ တုိးတက္မႈလည္း မရွိၾကေသာ စိတ္ေနစိတ္ထား သမာဓိတုိးပြားမႈလည္း မရွိၾကေသာ ေလာကုတၱရာပညာ တုိးပြားမႈႈလည္း မရွိၾကေသာ ရဟန္းတုိ႔သည္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဥပဇၩာယ္ဆရာၾကီးလုပ္ကာ အျခားသူတုိ႔ကုိ ရဟန္းျပဳေပးၾကလိမ့္မည္၊ ထုိသုိ႔ အရည္အခ်င္း မရွိေသာ ဥပဇၩာယ္တုိ႔သည္ မိမိတပည့္မ်ား ကုိယ္ေန စိတ္ထား သီလ သမာဓိ ပညာတုိးပြားေအာင္ ဆုံးမနုိင္ၾကေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ထုိတပည့္မ်ားလည္း ကုိယ္ေနစိတ္ထား သီလ သမာဓိ ပညာတရား တုိးပြားျခင္း မရွိဘဲ မိမိတုိ႔၏ လက္ေအာက္တပည့္မ်ားကုိ ရဟန္းျပဳေပးၾကလိမ့္မည္၊ ဤသုိ႔ အဆက္ဆက္ တရားပ်က္ျခင္းေၾကာင့္ ၀ိနည္းပ်က္ျပားျခင္းဟူေသာေဘး ေပၚလာလိမ့္မည္။

၂။ နံပါတ္ ၂ ၌ နိႆရည္းဆရာလုပ္၍ တပည့္မ်ားကုိ နိႆရည္းေပးျခင္းသာ ထူးသည္။

၃။ ခႏၶာကုိယ္ႏွင့္ သီလ သမာဓိ ပညာတုိးပြားမႈ မရွိၾကေသာ ေနာက္ေခတ္ရဟန္းတုိ႔သည္ အဘိဓမၼာတရား ဥာဏ္ရမႈႏွင့္ယွဥ္ေသာ တရားမ်ားကုိ ေဟာၾကေသာအခါ မေကာင္းေသာစိတ္ထားျဖင့္ သူတစ္ပါးတုိ႔ကုိ ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားျခင္း ပစၥည္းရေအာင္ ေဟာျခင္းတုိ႔ျဖင့္ စိတ္ဆုိး စိတ္ညစ္ေတြ ေပၚေပါက္၍ တရားစစ္ သေဘာမွန္ကုိ သိၾကေတာ့မည္မဟုတ္၊

၄။ ကုိယ္အေနအထားႏွင့္ သီလ သမာဓိ ပညာတုိးပြားမႈ မရွိေသာ ေနာက္ေခတ္ ရဟန္းတုိ႔သည္ ဗုဒၶကုိယ္တုိင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၍ ေလးနက္လွစြာ ခႏၶာ အာယတန ဓာတ္ သစၥာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားေတာ္မ်ားကုိ ေဟာလွ်င္ မနာခ်င္ၾက ထုိတရားမ်ားကုိ သင္ယူထုိက္သည္ဟုပင္ မမွတ္ထင္ၾက၊ သာသနာ့ျပင္ပျဖစ္သူတုိ႔က ရြတ္၍ေကာင္းေအာင္ အဆန္းတၾကယ္ ဖဲြ႔စီအပ္ေသာ ဂါထာမ်ားကုိသာ နားေထာင္လုိၾက သင္ယူလုိၾကလိမ့္မည္၊

၅။ ကုိယ္ေနကုိယ္ထား သီလ သမာဓိ ပညာ တုိးပြားျဖင္း မရွိၾကေသာ ေနာက္ေခတ္ရဟန္းတုိ႔သည္ အေလ်ာ့ အတင္းႏွစ္မ်ိဳးရွိရာ၀ယ္ အေလ်ာ့ဘက္၌သာ ေရွ့သြားေခါင္းေဆာင္ လုပ္ၾကလိမ့္မည္၊ ေတာေက်ာင္းစသည္၌ ျငိမ္သက္စြာ တရားႏွင့္ ေနမႈကိစၥ၌ လုံ႔လ ၀ီရိယ ေလွ်ာ့ခ်ထားၾကလိမ့္မည္၊ အေပါင္းအေဖာ္မွ ခဲြခြြါ၍ တစ္ကုိယ္တည္းထည္း ေနဖုိ႔ရန္ မေကာင္းေသာ စိတ္ေတြမွ ခဲြခြာ၍ တရားစိတ္ျဖင့္ ေနဖုိ႔ရန္ စိတ္ကူးမွ် ထည့္ၾကေတာ့မည္ မဟုတ္။