ရွင္က၀ိ(စြန္းလြန္း)ဆရာေတာ္အေမးႏွင္.အေၿဖ
ေရလယ္ဆရာေတာ္ႏွင္႕ ေညာင္လြန္႕ေတာရ ဆရာေတာ္တို႕သည္ တရားထူးရလွ်င္ အသိေပးၾက စတမ္း ကတိအရ ရွင္က၀ိအေၾကာင္း စာေရးေလွ်ာက္ထားသျဖင္႕ ေညာင္လြန္႕ဆရာေတာ္ မိတၴီလာသို႕ ၾကြလာ စံုစမ္း စစ္ေမးေတာ္မူသည္။
ရွင္က၀ိက ေလာကီ ေလာကီသတ္သတ္၊ ေလာကုတၲ့ရာ ေလာကုတၲ့ရာ သတ္သတ္ေမးရန္ ၾကိဳတင္ ေလွ်ာက္ ထား၏။ေလာကုတ္-ေလာကီ တစ္ရက္စီခြဲ၍ ေမးေတာ္မူသည္။
အနယ္နယ္မွ စာတတ္ ေပတတ္ အေက်ာ္ ဆရာေတာ္ၾကီး အခ်ိဳ႕ကလည္း စာမတတ္ဘဲ တရားထူး ရသည္ ဆိုသည္ကို မယံုၾကည္ႏိုင္ၾကသျဖင္႕ အထပ္ထပ္ စစ္ေမးၾကပံု၊ ႏွိမ္ခ်ေသာ စကားမ်ား ေျပာဆို၍ အျပစ္ၾကီးၾကပံု၊ စာမတတ္ေသာ ဦးက၀ိ၏ အလုပ္ခြင္ႏွင္႕ စပ္ေသာ သိပံုမ်ားကို ေနာက္ဆက္တြဲ၌ ၾကည္႕ပါ။ ယင္းသို႕ ေမးျမန္းစိစစ္ ၾကသည္မွာ ပဓာနအားျဖင္႕ အစစ္အမွန္ ၀မ္းေျမာက္ ၾကည္ညိုလိုၾက၍ ျဖစ္သည္။ အထင္ေသးသည္႕ ပုဂၢိဳလ္မ်ား လည္း မ်ားစြာရွိ၏။ မည္သို႕ျဖစ္ေစ၊ ထိုအစစ္ အေဆး အေမးအျမန္း အားလံုးသည္ ဦးက၀ိ၏ အရဟတၲဂုဏ္ ကိုတစ္ႏိုင္ငံလံုးက ယံုၾကည္လက္ခံ လာရေအာင္ မွတ္ေက်ာက္တင္ အတည္ျပဳေပး ၾကရျခင္း ပင္တည္း။
ေမးေသာ ပုဂၢိဳလ္တိုင္းကပင္ စာမသင္ဘဲ စာတတ္ ေနေသာ ပဋိပတ္သေဘာကို အံ့ၾသမဆံုး ရွိၾကရေလ၏။ထို႕ေၾကာင္႕ (ပဋိသမိၻဒါမဂ္ႏွင္႕ ၀ိဘင္းအ႒ကထာ) တို႕၌ အရိယာျဖစ္သြားလွ်င္ ပဋိသမိၻဒါပတၲ မျဖစ္သူ မရွိႏိုင္ ဟု ဖြင္႕ဆိုၾကကုန္၏။
"ပဋိသမိၻဒါပတၲ" ဟူသည္ ရုပ္နာမ္ သဘာ၀ကို သဒၵါ အနက္ စသည္ ခြဲျခား ေ၀ဖန္၍ အမွန္တက် ထိုးထြင္း သိျမင္သြားသည္႕ အသိဥာဏ္ထူး ရသူဟု ဆိုလိုေပ၏။ အရိယာတိုင္း ပဋိေ၀ဓအျဖစ္ ေရာက္သည္ကိုပင္ "ပဋိသမိၻဒါဥာဏ္ ရသည္"ဟု ဆိုသည္။
အရွင္ ေကာ႒ိကကဲ႕သို႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပဘိႏၷ ပဋိသမိၻဒါပတၲ ကား အသီးအျခားတည္း။ ထို႕ေၾကာင္႕ အ႒ကထာ စကားသည္ အတၴ ပဋိသမိၻဒါ သေဘာ သဘာ၀ကို သိျမင္ျခင္းမွ်ကိုသာ ဆိုလိုဟန္ရွိ၏။
ေမး။ ။ရွင္က၀ိ၊ ေလာကီစ်ာန္ အဂၤါ ငါးပါး ေျပာစမ္းပါ။
ေျဖ။ ။ဆရာေတာ္ အမိန္႕ရွိတဲ႕ စ်ာန္ကို တပည္႕ေတာ္ မေျပာတတ္ပါ။ တပည္႕ေတာ္ ေျပာတတ္သလို ေျပာပါရေစဘုရား။ (ေျပာပါ၊ ေျပာပါ ဆို၍) ဆရာေတာ္ဘုရား ေဟာဒါက ကသိုဏ္း၀န္းပါ ဘုရား။ ပထမ ကသိုဏ္း ၀န္းေပၚကို အာရံုသိမ္းျပီး တင္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႕ ဆင္ျခင္တယ္။ ၾကက္သီးထျပီး တုန္လာတယ္။ ခ်မ္းသာေနတယ္။ တည္ျငိမ္ေနတယ္။
ေမး။ ။ဘာ...ဘာ...ဘာဗ် ရွင္က၀ိရဲ႕၊ ျပန္ေျပာစမ္းပါဦး။
ေျဖ။ ။ေဟာဒါက ကသိုဏ္း၀န္းပါ ဘုရား။ အဲသည္ေပၚကို အာရံုသိမ္းျပီး တင္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ႕ ဆင္ျခင္တယ္။ ၾကက္သီးထျပီး တုန္လာတယ္။ ခ်မ္းသာေနတယ္။ တည္ျငိမ္ေနတယ္။ အဲဒါပါပဲ ဘုရား၊ အမည္ကေတာ႕ အရွင္ဘုရားတို႕ မွည္႕ခ်င္သလိုမွည္႕၊ ေခၚခ်င္သလို ေခၚရံုပါပဲဘုရား။
ထိုအခါ ေညာင္လြန္႕ဆရာေတာ္က ဟုတ္ျပီ ရွင္က၀ိေရ၊ ကသိုဏ္း၀န္းအေပၚ (ႏွာသီးဖ်ားမွာ မွတ္လွ်င္ႏွာသီးဖ်ားကို ယူပါ။) အာရံုသိမ္းျပီးတင္လိုက္တာက ၀ိတက္၊ ဆင္ျခင္တာက ၀ိစာရ ၊ၾကက္သီးထျပီးတုန္လာတာက ပီတိ၊ ခ်မ္းသာတာက သုခ၊ တည္ျငိမ္ေနတာက ဧကဂၢတာ၊ ကဲ...... သေဘာက်ပါျပီဗ်ာ၊ ေရွ႕ဆက္ ေလွ်ာက္ပါဦး ဆို၍ ပဥၥမစ်ာန္ အထိ ဆက္၍ ေလွ်ာက္ထားရ၏။ (စာ သိပံုႏွင္႕ အလုပ္သိပံုကို ႏိႈင္းယွဥ္ ေလ႕လာသင္႕၏။)
ေမး။ ။ဒါျဖင္႕ ေနပါဦး၊ အာကာသာနဥၥာယတန စ်ာန္ဟာ ပညတ္အာရံုျပဳ သလား၊ ပရမတ္ အာရံုျပဳသလား။
ေျဖ။ ။ပညတ္ အာရံုျပဳပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ။၀ိဥာဏဥၥာယတန စ်ာန္ကေကာ။
ေျဖ။ ။ပရမတ္ အာရံုျပဳပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။အာကိဥၥညာယတန စ်ာန္ကေကာ။
ေျဖ။ ။ပညတ္ အာရံုျပဳပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ။ေန၀သညာ နာသညာယတန စ်ာန္ကေကာ။
ေျဖ။ ။ပရမတ္ အာရံုျပဳပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ။ဒါျဖင္႕ အာကာသာနဥၥာ ယတန စ်ာန္ကေန ၀ိညာဏဥၥာယတန စ်ာန္ကို တက္ေတာ႕
ေအာက္ အာရံုျပဳသလား၊ အထက္အာရံုျပဳသလား။
ေျဖ။ ။ေအာက္ အာရံုျပဳျပီး တက္ပါတယ္ ဘုရား။
ထိုအခါ ဆရာေတာ္က ဟင္..... ဘယ္႕ႏွယ္ မဟုတ္တာ၊ အထက္တက္တာ ဘာ႕ေၾကာင္႕ေအာက္အာရံုျပဳရမွာတံုးဗ်ဟု ဆို၍ ရွင္က၀ိက......
တပည္႕ေတာ္ ဥပမာနဲ႕ ေလွ်ာက္ပါ႕မယ္ဘုရား၊ ေဟာဟိုနားမွာ မစင္ပံုၾကီး ရွိတယ္။ အဲဒီမစင္ပံုၾကီးထဲက်သြားမွာစိုးလို႕ အထက္တြယ္တက္ရတာပါ၊ အဲသလိုပါပဲ၊ ေအာက္ကို အာရံုျပဳျပီး အထက္ကို တြယ္တက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ဘုရားဟုျပန္၍ ေလွ်ာက္ထားသျဖင္႕ ေက်နပ္ေတာ္မူသြား၏။
အဲဒီတုန္းက ဆရာေတာ္မ်ားက ေရွ႕ဆက္မေမးလို႕၊ ေမးရင္ အရူပဘံုမွာ နတၴိေဘာပညတ္ မရွိလို႕ စာက ဆိုထားတယ္။ ပညတ္ကိုလဲ အာရံုျပဳတယ္လို႕ ဆိုတယ္၊ ဘယ္လို ပညတ္ကို ဘယ္ပံု အာရံုျပဳသတံုးလို႕ ေမးမယ္ဆို ပါေတာ႕။ ဒီေတာ႕ မရွိပညတ္ကို အာရံုျပဳတယ္ လို႕ ေျဖလိုက္မွာပဲ။ မရွိတာကို ဘယ္လိုအာရံုျပဳသတံုးလို႕ ထပ္ေမး မယ္ဆိုရင္ ပစၥည္းတစ္ခုခုကိုျပီး ဒီမွာၾကည္႕စမ္း၊ ျမင္တယ္မဟုတ္လား၊ ၀ွက္ထားလိုက္ျပီ၊ ရွိေသးရဲ႕လား၊ မရွိေတာ႕ ဘူး။ မရွိေပမယ္႕ ေစာေစာက ျမင္ဖူးတာကို အာရံုျပဳၾကည္႕စမ္း၊ အာရံုျပဳလို႕ရတယ္မဟုတ္လား၊ အဲသလို မရွိပညတ္ ကို အာရံုျပဳတယ္လို႕ ေျဖလိုက္မွာပဲ ဟု ဦးက၀ိ ကိုယ္တိုင္ တစ္ခ်ိန္က ေဟာျပခဲ႕ဖူး၏။
ေရလည္ ဆရာေတာ္သည္ ရွင္က၀ိႏွင္႕ ရွင္၀ိေဇယတို႕အား အပန္းေျဖေစျပီးေနာက္ စာေပ က်မ္းဂန္ႏွင္႕ညွိ၍ပို၍ တိက်စြာ ၾကည္ညိုႏိုင္ရန္ ေအာက္ပါအတိုင္း ထပ္မံ ေမးစစ္ ျပန္ေလ သည္။ ဦးျဖိဳးသာ ႏွင္႕ ဦးဘစံတို႕လည္း အနား၌ပင္ နာယူၾကည္ညို ေနၾက၏။
(မွတ္ခ်က္။ ။စာမတတ္သူတစ္ဦးအေနျဖင္႕ ေျဖဆိုရန္မည္မွ်ခက္ခဲေသာ ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳ၍ ဖတ္ပါ။)
ေမး။ ။ရွင္က၀ိ၊ ဘံုသံုးပါးမွာ ဘယ္သူက အိမ္ေဆာက္လုပ္ေပးပါသလဲ။
ေျဖ။ ။တဏွာက ေဆာက္လုပ္ေပးပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။ေတဘုမၼက သခၤါရဟာ ဘယ္ကမ်ိဳးေစ႕ ျဖစ္ပါသလဲ။
ေျဖ။ ။အ၀ိဇၨာက မ်ိဳးေစ႕ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။လူရယ္လို႕ ျဖစ္တာ ကုသိုလ္ေၾကာင္႕လား၊ ဒါမွမဟုတ္ အကုသိုလ္ ေၾကာင္႕လား။
ေျဖ။ ။လူျဖစ္တာ ကုသိုလ္,အကုသိုလ္ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးေၾကာင္႕ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ။ကုသိုလ္ဟာ သုခ ဆိုမလား၊ ဒုကၡဆိုမလား။
ေျဖ။ ။ကုသိုလ္ဟာ သုခလို႕ ဆိုပါတယ္။ စင္စစ္အားျဖင္႕ ဒုကၡပါပဲ။
ေမး။ ။လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာဆိုတာ အမွန္ရွိသလား။
ေျဖ။ ။သခၤတနယ္မွာ အမွန္ပင္ရွိပါတယ္။ ပရမတ္ သဘာအရဆိုလွ်င္ မရွိပါ။
ေမး။ ။ငရဲခံတဲ႕ပုဂၢိဳလ္္၊ နတ္ျပည္စံတဲ႕ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ရွိသလား။
ေျဖ။ ။မရွိပါဘုရား။
ေမး။ ။ေလာကၾကီးမွာ ခံစားသူ စံစားသူ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္တြင္ ဘယ္သူ႕ကို အမွန္ေခၚမတံုး။
ေျဖ။ ။ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးပင္ မွန္ပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။၎င္း ႏွစ္မ်ိဳးကို ဘာေခၚမတံုး။
ေျဖ။ ။နာမ္ ရုပ္ ႏွစ္ပါးဟု ေခၚပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။ေလာကမွာ သတ္သူ၊ ေသသူ ရွိသလား။
ေျဖ။ ။ရွိပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။ရွိပါတယ္ ဆိုတာ ဘယ္လို မွတ္ရမလဲ။
ေျဖ။ ။နာမ္ရုပ္ ႏွစ္ပါးပါပဲဘုရား။
ေမး။ ။သူ႕အသက္ သတ္လွ်င္ ငရဲက်တယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲလား။
ေျဖ။ ။အမွန္ပါပဲ ဘုရား။
ေမး။ ။မွန္တယ္ဆိုလွ်င္ ဘယ္ဟာ အမွန္ေခၚမတံုး။
ေျဖ။ ။ရုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးဟာ ငရဲက်ေအာင္လဲ သူတို႕ပါပဲ။ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္လဲ သူတို႕ပါပဲ။
ေမး။ ။သတ္သူေသသူရွိတယ္ ယူတာမ်ိဳး၊ မရွိဘူးယူတာမ်ိဳး၊ ထိုႏွစ္မ်ိဳးတို႕တြင္ ဘယ္ဟာ သမၼာအယူေခၚ၍ ဘယ္ဟာ မိစၦာအယူ ေခၚ တံုး။
ေျဖ။ ။ရုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးကလြဲ၍ ရွိတယ္မရွိဘူး ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးပင္ မိစၦာအယူဆိုရမွာပဲ ဘုရား။
ေမး။ ။သမၼာအယူ ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို ယူရမွာတံုး။
ေျဖ။ ။ရုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါးသာ ရွိတယ္ယူလွ်င္ သမၼာအယူ ျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။ပရမတ္သေဘာကို မသိေသာသူ ပါရမီဆယ္ပါး ျပည္႕စံုႏိုင္ပါသလား။
ေျဖ။ ။မျပည္႕စံုႏိုင္ပါဘုရား။
ေမး။ ။ပညတ္ပရမတ္ ႏွစ္ပါးရွိရာ ပညတ္ကိုသာ သိေသာသူ မဂ္ကိုရသလား။
ေျဖ။ ။မရႏိုင္ပါဘုရား။
ေမး။ ။ပညတ္ ပရမတ္ ႏွစ္ပါး ဘယ္ဟာ အမွန္ေခၚမတံုး။
ေျဖ။ ။ပရမတ္ကိုသာ အမွန္ေခၚႏိုင္ပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။မိစၦာအယူ သမၼာအယူ ႏွစ္မ်ိဳးတြင္ ဘယ္အခါ သမၼာအယူေခၚမတံုး။
ေျဖ။ ။ဒိ႒ိ၊ ၀ိစိကိစၦာ ကင္းလြတ္သည္ကစ၍ သမၼာအယုူ ျဖစ္ပါျပီဘုရား။
------------------------------------------------------------------------------------
၁၂၈၇-ခုႏွစ္ ေတာ္သလင္းလဆန္း ၃ ရက္ေန႕ ညေန ၆ နာရီ အခ်ိန္တြင္ ဖက္ပင္အိုင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး ၾကြလာေတာ္္မူေသာအခါ ဆရာေတာ္ ဦးပုည၊ ဦးဇာဂရ စေသာ ရဟန္း ေတာ္မ်ားလည္း ပါၾက၏။
ဒါယကာမ်ား ဆည္းကပ္ေနၾကစဥ္ ဖက္ပင္အိုင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက ျမင္းျခံဆရာ ေတာ္ ဦးက၀ိအား ေအာက္ပါအတိုင္း ေမျမန္းစိစစ္ေလသည္။
ဦးက၀ိတို႕ ၾကြလာမယ္႕ အေၾကာင္းကို ပင္႕စာ၌ ပါေသာေၾကာင္႕သာ ယေန႕ညေန လာခဲ႕ရတာ ပါဘုရား။ သို႕မဟုတ္လွ်င္ နက္ျဖန္ ေန႕ဆြမ္း မီွရံုေလာက္မွာသာ လာမယ္ဟု ၾကံပါတယ္။ လူၾကီးဆို ေတာ႕ သြားရလာရတာမ်ား တယ္ ၀န္ေလးတယ္ ဦးက၀ိရဲ႕။
မွန္လွပါ ဘုရား
ကဲ ဦးပုညတို႕ ဦးဇာဂရတို႕၊ ဦးက၀ိ ႏွင္႕ စကားေျပာၾကပါ ဘုရား၊ တပည္႔ေတာ္ေတာ႕ ေမာ ေသးတယ္။
မွန္လွပါ ဘုရား၊ အေမာအပန္းေျဖ၍ နားေနျပီးေနာက္ ဆရာေတာ္ဘုရားသာ အမိန္႕ရွိ ေတာ္မူပါ ဘုရား ဟု ေလွ်ာက္ၾကသျဖင္႕ အေမာအပန္းမေျဖဘဲ ဆက္လက္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာဆိုေလ၏။
ဦးက၀ိ၊ တပည္႕ေတာ္မ်ားသည္ တစ္ပါးႏွင္႕တစ္ပါး ဘြားကနဲ ယခုမွ ေတြ႕ျမင္ၾကေသာ ပုဂိၢဳလ္
မ်ားလဲ မဟုတ္ၾကေပ။ ေရွးကလဲ ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးသူမ်ား ျဖစ္ၾက၍ တစ္ပါးကိုတစ္ပါး အားနာစရာ လဲမရွိ။ ေမးျမန္းစရာရွိသေလာက္ေတာ႕ ေမးျမန္းခြင္႕ မရေပဘူးလားဘုရား။
မွန္လွပါ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ တပည္႕ကို အလိုရွိသေရြ႕သာ ဆံုးမေတာ္မူပါဘုရား။
ကဲ-ဒါျဖင္႕ ေရွးက ပဲခူးျမိဳ႕ အဗ်ားရြာတြင္ ေတြ႕ၾကစဥ္ကေတာ႕ ျဗဳန္းကနဲ ေတြ႕ၾကရတာကလဲ တေၾကာင္း၊ အာဂႏၲဳကခ်င္း ျဖစ္ေနၾကတာကလဲ တေၾကာင္းမို႕ ေမးသင္႕သေလာက္သာ ေမးရေပတယ္။ ယခုဆက္၍ ေမးရျပန္တာေပါ႕။
ေမး။ ။ဦးက၀ိရဲ႕၊ ယခု သီတင္းလဲကြၽတ္ခါနီးျပီ။ ယခု၀ါတြင္း ဘာကိုမ်ား အာရံုျပဳ၍ သီတင္း သံုး ေနပါသတံုးဘုရား။
ေျဖ။ ။သာသနာေတာ္ကို အာရံုျပဳေနပါတယ္ ဘုရား။
ေမး။ ။သာသနာေတာ္ကိုဘယ္ပံု အာရံုျပဳပါသတံုးဘုရား။ သာသနာ ဆိုတာပရိယတ္ ပဋိပတ္ ႏွစ္ပါး ရွိပါတယ္။ ထိုႏွစ္ပါးတို႕တြင္ ဘယ္သာသနာကို ဘယ္ပံုအာရံုျပဳပါသတံုးဘုရား။
ေျဖ။ ။ဘုရားတပည္႕ေတာ္မွာ စာကလဲမတတ္ေတာ႕ ပရိယတၲိ သာသနာကို ခ်ီးျမွင္႕ျခင္းငွာ မစြမ္း ႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင္႕ ပဋိပတၲိ သာသနာေပၚတြင္သာ သမာဓိ မရေသးေသာ ပုဂၢိဳလ္ မ်ားလဲ သမာဓိ ရေလေအာင္၊ ရျပီးေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလဲ ရင္႕သည္ထက္ရင္႕ေအာင္၊ ရင္႕ျပီးေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလဲ လိုရင္းကိစၥ ျပီးစီးၾကေအာင္သာ အာရံုျပဳေနရပါ၏ဘုရား။
ေမး။ ။ ဒါျဖင္႕လွ်င္ ေမတၲာေပါ႕ ဘုရား။
ေျဖ။ ။မွန္လွပါဘုရား။
ေမး။ ။ေမတၲာဆိုေတာ႕သတၲပညတ္ အေပၚ၌ စိတ္ကိုထား၍ ေလာကီရွိပါေသးတယ္။ ေလာကုတၲ့ရာ၌ ေကာ ဘယ္လို အာရံုျပဳျပီးစိတ္ကို ထားပါသတံုးဘုရား။ ေလာကုတၲ့ရာ မွာေကာ စိတ္ကို မထားဘူးလား။
ေျဖ။ ။ ေလာကုတၲ့ရာေပၚမွာ စိတ္ကို ထားပါရဲ႕ ဘုရား။
ေမး။ ။အဲဒီ ေလာကုတၲ့ရာေပၚမွာခ်ည္းဘဲ စိတ္ေတြကိုထားပါေတာ႕လား ဘုရား။ အဘယ္ေၾကာင္႕ ေလာကီ စိတ္ေတြသို႕ ေရာက္ေနရေသးသလဲ။
ေျဖ။ ။ေလာကုတၲ့ရာေပၚမွာ ခ်ည္း သက္သက္ စိတ္ကို မထားႏိုင္ပါဘုရား၊ ခႏၶာ၀န္ၾကီးက အလြန္ေလးေသာေၾကာင္႕ ေလာကီတလွည္႕၊ ေလာကုတၲ့ရာတလွည္႕ ေျပာင္းခံေနရ ပါ ၏ ဘုရား။
ေမး။ ။ကဲ-ဒါျဖင္႕ ေလာကီပညတ္ အာရံုျပဳပံုကိုေတာ႕ ထားလိုက္ပါဦးေတာ႕ ဘုရား၊ ေလာကုတၲ့ရာ ပရမတ္ကိုေတာ႕ ဘယ္လို အာရံုျပဳပါသတံုးဘုရား။
ေျဖ။ ။မိမိ ျမင္ဖူးတာကို အာရံုျပဳပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ။ဒါျဖင္႕ တျခားစာေတြ ထားလိုက္ပါဦးေတာ႕၊ သျဂႋဳဟ္ ဆိုတဲ႕အတိုင္း မဂၢံဖလဥၥ နိဗၺာနံ၊ ပစၥေ၀ကၡတိ ပ႑ိေတာစသည္ျဖင္႕ ပစၥေ၀ကၡဏာေပါ႕။
ေျဖ။ ။မွန္လွပါဘုရား။
ေမး။ ။ဒါျဖင္႕ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို အာရံုျပဳရတာႏွင္႕ ပညတ္ကို အာရံုျပဳရတာ ဘယ္က သာ၍
ခက္သတံုးဘုရား။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို အာရံုျပဳရတာက သာ၍ မခက္ေပဘူးလား။
ေျဖ။ ။တပည္႕ေတာ္သေဘာျဖင္႕ ဘယ္သင္းမွ မခက္ပါဘုရား။
ေမး။ ။မဂ္ကို အာရံုျပဳပံု ေျပာျပစမ္းပါဘုရား။
ေျဖ။ ။ဥပမာ-ေယာဂီပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္သည္ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္၍ တက္လာတယ္ ဆိုပါ ေတာ႕ဘုရား၊ အဲသည္ေတာ႕ ဘ၀င္ အနည္းငယ္မွ် က်သြားျပီးေနာက္ ေရွ႕စိတ္သံုးသံုးပါးက ကိေလသာတရားကို ဖယ္ရွားေပးပါေရာဘုရား၊ ေနာက္စိတ္က နိဗၺာန္ကို ျမင္ပါေရာ။
ဒါနဲ႕ စိတ္, ေစတသိက,္ ရုပ္ ဆိုတဲ႕ တရားသံုးပါး ျဖစ္ခ်ဳပ္-ျဖစ္ခ်ဳပ္ ျဖစ္ေနတာ ကိုပင္ ၾကီးစြာေသာ ဆင္းရဲၾကီးပါကလား၊ ဒီဆင္းရဲဟာ ဘယ္သူ႕ေၾကာင္႕ ျဖစ္သလဲလို႕ စစ္လိုက္ေတာ႕ ၎င္း စိတ္, ေစတသိက္, ရုပ္ ကို ျပဳလုပ္ေပးတတ္တဲ႕ ေလာဘကို ျမင္ပါေရာဘုရား။
ယခု ေျပာေနတာက တစ္ခုစီ ေျပာေနရလို႕ ၾကာေနတာပါဘုရား။ ဟိုမွာေတာ႕ ဘာမွ မၾကာပါဘုရား။ ဆင္းရဲကို သိတာနဲ႕ တျပိဳင္နက္ထဲ ျဖစ္သြားတာပါ။
(ကဲ-ေျပာသာ ေျပာပါဘုရား )
အဲဒီလို လုပ္ေပးတဲ႕သူကို ျမင္ေတာ႕ ႏိုင္တဲ႕သူက ျဗဳန္းခနဲ ျပဳလုပ္ေပးတဲ႕သူကို သတ္လုိက္ ပါေရာ၊ အဲဒါက မဂ္ ပါဘုရား။
ဒီေတာ႕ စိတ္, ေစတသိက္, ရုပ္မ်ားလဲ ဖရိုဖရဲျဖစ္သြားသလို ျဖစ္သြားေတာ႕ အေၾကာင္းအက်ိဳး ျပတ္သြားပါေရာဘုရား။ အဲဒါ နိဗၺာန္ ပါပဲဘုရား။
ဒါနဲ႕ ေနာက္ေတာ႕ ဖိုလ္ေဇာ အုပ္သြားပါေရာ။ အဲဒါ ျမင္ဖူးတာေတြပါပဲဘုရား။
ေမး။ ။ေနစမ္းပါဦးဘုရား။ ဒီမဂ္ျဖစ္တဲ႕အခါမ်ား ထင္ထင္ရွားရွား မဂ္ျဖစ္မွန္း သိရဲ႕လား။
ေျဖ။ ။မသိပါဘုရား၊ ေနာက္ ဆင္ျခင္မွ သိရပါတယ္ဘုရား။
ေမး။ ။ေနာက္-ဆင္ျခင္မွ သိရတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။
ယထာပိ မူေလ အႏုပဒၵေ၀ ဒေဠ၊
ဆိေႏၷပိ၊ ရုေကၡာ ပုနေရ၀ ရူဟတိ။
ဧ၀ံပိ တဏွာႏုသေယ အႏုပဟေတ၊
နိဗၺတၲေတ ဒုကၡမိဒံ ပုနပၸနံ။
(ဒေဠ-၌ ဟထိုး မပါ။ သတိျပဳ။ မနသာ ဒေဠန-စသည္ ၎း။)
အႏုပဒၵေ၀၊ စိမ္းစိမ္းလတ္လတ္ မသတ္ျဖတ္ေသးေသာ။ မူေလ၊ ေရေသာက္ျမစ္ၾကီးသည္။ ဒေဠ၊ ျမဲျမဲခိုင္ခံ႕သည္ ရွိေသာ္။ ဆိေႏၷပိ၊ အခက္အရြက္ အပင္ျပတ္ေသာ္လည္း။ ရုေကၡာ၊ သစ္ပင္သည္။ ဧ၀ံ၊ ဤအတူသာလွ်င္။ တဏွာႏုသေယ၊ အဖန္ဖန္ကိန္းတတ္ေသာ တဏွာကို။ အႏုပဟေတ၊ မဂ္ျဖင္႕ မပယ္အပ္ေသးသည္ ရွိေသာ္။ ပုနပၸဳနံ၊ အဖန္ဖန္တလဲလဲ။ ဣဒံဒုကၡမၸိ၊ ဤသံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲသည္လည္း။ နိဗၺတၲေတ၊ ျဖစ္ရဦးမည္ကား မုခ်မလြဲတည္း။
က်မ္းဂန္လာတဲ႕အတိုင္း ေလာဘကို မဂ္ကပယ္တယ္ ဆိုတာ ဟုတ္ပါရဲ႕။ သိုေသာ္လည္း ယခုေလာကမွာ တိုင္းတပါးက ရန္သူစစ္သည္ကို တုိက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ရန္ ထြက္သြားေသာ စစ္သူၾကီးသည္ မိမိတစ္ေယာက္တည္း မသြားဘဲ ေနာက္လိုက္ ေနာက္ပါ စစ္သည္ ဗိုလ္ပါ မ်ားစြာတို႕ႏွင္႕ ထြက္၍ ရန္သူစစ္သည္ကို တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္သလို ယခု ေလာကုတၲ့ရာမဂ္ဟာလဲ ေလာဘကို သတ္ရန္ အေဖာ္မ်ား ရွိေသးသလား၊ တစ္ေယာက္ထဲဘဲသတ္ေလေရာ႕သလား။
ေျဖ။ ။အေဖာ္ရွိပါေသးရဲ႕ ဘုရား။
ေမး။ ။အေဖာ္က ဘယ္သူတံုး၊ ထည္႕ေပးစမ္းပါ။
ေျဖ။ ။ဥပမာ-ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္သည္ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္၍ အထြဋ္ အထိပ္ေရာက္ခါနီး ေရွ႕စိတ္သံုးပါးက ကိေလသာတရား ကင္းစင္သြားေအာင္ ပယ္ရွားလိုက္ပါေရာဘုရား။ အဲဒီလို ကိေလသာ စင္သြားေတာ႕ နိဗၺာန္ကို ျမင္တဲ႕စိတ္ ေပၚေပါက္လာပါေရာဘုရား။ ၎စိတ္က နိဗၺာန္ကို ျမင္ေတာ႕ ၎စိတ္ ျမင္ေသာ နိဗၺာန္ကို မဂ္ကမွီခိုတြယ္ကပ္ျပီး ေလာဘကို ပယ္သတ္လိုက္ပါေရာ ဘုရား။
ေမး။ ။မဂ္ေတာ႕ သေဘာက်ပါျပီ ဦးက၀ိရယ္၊ အလြန္သိမ္ေမြ႕ ခက္ခဲနက္နဲတဲ႕ ေနရာေတြေနာ္၊
တပည္႕ေတာ္ မ်ားကေတာ႕ စာေတြ႕ ေျပာရတာ၊ ဒါနဲ႕ မဂ္ေနာက္ဖိုလ္ ေဇာအုပ္လိုက္တယ္ ဆိုတာ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္႕ႏွယ္ေနသတံုး ဘုရား။
ေျဖ။ ။ေကာင္းေကာင္း မသိလိုက္ရပါဘုရား။
ေမး။ ။မဂ္ေနာက္ျဖစ္တဲ႕ ဖိုလ္က အာနႏၲ့ရိကဖိုလ္ ေခၚတယ္ ဘုရား၊ ႏွစ္ၾကိမ္-သံုးၾကိမ္ ထဲျဖစ္ေတာ႕ စိတ္ကလဲ အလြန္လ်င္ျမန္သျဖင္႕ ေကာင္းမြန္စြာ သိႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါထက္ မဂ္ကို ဆင္ျခင္တဲ႕အခါ သိရွိပံုမ်ား ဘယ္လို ေနသတံုးဘုရား။
ေျဖ။ ။ဥပမာ-ေယာဂီပုဂိၢဳလ္ တစ္ေယာက္ဟာ ေသာတာပတိၲမဂ္ကို ရတယ္ဆိုပါေတာ႕၊ ၎း ပုဂိၢဳလ္ဟာ မိမိရေသာ မဂ္ကို ဆင္ျခင္ေသာအခါ ငါ ေသာတာပတိၲ မဂ္ကို ရျပီ ဟု သိရံုပါဘဲ ဘုရား။
ေမး။ ။ဖိုလ္ကိုဆင္ျခင္တဲ႕အခါ ဘာကို အာရံုျပဳသတံုး ဘုရား၊ အဲဒီ ဖိုလ္ စိတ္ျဖစ္ေနတဲ႕အခါ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမ်ားေနသတံုးဘုရား။
ေျဖ။ ။မိမိ ျမင္ဖူးတဲ႕ အေၾကာင္းအက်ိဳး ျပတ္ရာကေလးကို အာရံုျပဳလိုက္တာႏွင္႕ ဖိုလ္စိတ္ျဖစ္လာပါေရာ ဘုရား၊ အဲဒီေတာ႕ စိတ္ခ်မ္းသာျပီး မွိန္းေနပါေရာ ဘုရား။
အဲဒီလို ဆင္ျခင္ျပီး၀င္စားတာက ၀ဠဥၥနဖိုလ္ ေခၚတယ္။ အဲဒီဖိုလ္မွ ေသေသခ်ာခ်ာ သိရတယ္ ၊တယ္ျပီးသိမ္ေမြ႕တယ္ဘုရား၊
------------------------------------------------------------------------------------
ျဂဳပ္ပင္ဆရာေတာ္က ဦးက၀ိအား-
၀ိသုဒၶိ ခုနစ္ပါး ေျပာစမ္းပါ ဟု ေမးရာ-
အရွင္ဘုရားတို႔ ၀ိသုဒၶိကို တပည့္ေတာ္ မေျပာတတ္ပါ၊ တပည့္ေတာ္ ေျပာတတ္သလို ေျပာပါရေစ
ေျပာပါ ေျပာပါ ဟု ခြင့္ျပဳသည္ႏွင့္ ဦးက၀ိက ေအာက္ပါအတိုင္း ေလွ်ာက္ထားသည္။
၁။ တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ဟာ ေရွးဦးစြာ ဘုရားကန္ေတာ့၊ ေမတၱာပို႔၊ အမွ်ေ၀ၿပီးလွ်င္ မိမိခႏၶာကိုယ္ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးကို အားထုတ္ဆဲအခါ ဘုရားကိုလွဴ၊ အခ်ိန္မပိုင္းႏွင့္၊ မိမိ စြမ္းႏိုင္ သမွ် အားထုတ္၊ သမာဓိရလာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ပူမႈ၊ ေအးမႈ စေသာ ေ၀ဒနာ ေပၚလာ လိမ့္မယ္။ အဲဒီ ေပၚလာတဲ့ ေ၀ဒနာကို ႐ႈဆဲအခါ၌ မ်က္စိကလည္း ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္ မၾကည့္ဘူး။ ပါးစပ္ကလည္း စကားမေျပာဘူး။ လက္ကလည္း ကိုးယိုးကားယား မလုပ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ စကၡံဳေႁႏၵ၊ ေသာတိေႁႏၵ၊ ယာနိေႁႏၵ၊ ဇီ၀ွိေႁႏၵ၊ ကာယိေႁႏၵ ဟူေသာ ဣေႁႏၵငါးပါး လံုေနတယ္၊ အဲဒါ သီလ စင္ၾကယ္တယ္။ အဲဒါ သီလ၀ိသုဒၶိ လို႔ ေခၚတယ္။
၂။ ေ၀ဒနာေပၚမွာ စိတ္တည္ေနေတာ့ စိတ္ စင္ၾကယ္တယ္။ အဲဒါ စိတၱ၀ိသုဒၶိ လို႔ ေခၚတယ္။
၃။ သီလကလည္း စင္ၾကယ္၊ စိတ္ကလည္း စင္ၾကယ္ေတာ့ မွန္တာ ျမင္တာေပါ့။ မွန္တာ ျမင္တယ္ ဆိုတာ ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ့ မီးခတ္နဲ႔ မီးခတ္ေက်ာက္ ခတ္လိုက္ေတာ့ မီးပြင့္ ကေလးေတြ ဖြားဖြား ဖြားဖြား ႏွင့္ ျမင္ရသလို မိမိ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ေမြးတြင္းေပါက္က ျမင္ရတယ္။ အဲသည္လို ျမင္ရေတာ့ ငါ့မွာ ေျခလည္းမရွိ၊ လက္လည္း မရွိ၊ ကိုယ္လည္း မရွိ၊ ဦးေခါင္းလည္း မရွိ၊ ခႏၶာကိုယ္ႀကီး သုဥ္းသြားတယ္။ အဲသည္ေတာ့ အျမင္ စင္ၾကယ္တယ္။ အဲဒါကို ဒိ႒ိ၀ိသုဒၶိ လို႔ ေခၚတယ္။
၄။ အဲသည္လို ျမင္ရေတာ့ ဟုတ္ပါေပတယ္၊ မွန္ပါေပတယ္ ဟု ဘုရားကို ယံုၾကည္ျခင္း ျဖစ္လာတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ယံုမွား ကင္းသြားတယ္၊ ကခၤါ၀ိတရဏ ၀ိသုဒၶိ လို႔ ေခၚတယ္။
၅။ အဲသည္လို ျမင္ရ ေတြ႔ရေတာ့ ၀မ္းသာတာေပါ့။ ၀မ္းသာေတာ့ အလင္းဓာတ္ဟာ မိမိေရွ႕မွာ ေပၚလာတယ္။ ၄င္း အလင္းဓာတ္ႀကီးထဲမွာ သြားၿပီး တြယ္ေနတယ္၊ အဲသည္လို အလင္း ဓာတ္ႀကီးထဲမွာ သြားတြယ္ေနေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ေ၀ဒနာေတြ ခ်ဳပ္ၿပီး ေအးေနတယ္။ အဲဒါ အႏၲ့ရာယ္ ၁၀-ပါးထဲမွာ နစ္ေနတယ္လို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီလို အလင္းဓာတ္ႀကီးထဲမွာ တြယ္ေနရာမွ ငါ့ဟာ မဟုတ္ေသးပါဘူး ဟု ဆိုၿပီး ခႏၶာကိုယ္ေပၚ အာ႐ံုျပန္ၿပီး ထိန္းလိုက္တယ္။ အဲဒါ မဂၢါမဂၢ ဥာဏဒႆန ၀ိသုဒၶိ လို႔ ေခၚတယ္။
၆။ အဲသည္လို ခႏၶာကိုယ္ေပၚ အာ႐ံုေရာက္လာေတာ့ ေ၀ဒနာေတြ ျပန္ၿပီး ေပၚလာတယ္။ အဲသည္ေတာ့ အာ႐ံုက အထက္ လြန္သြားလိုက္၊ ေအာက္ ျပန္က်သြားလိုက္ႏွင့္ ေနတယ္၊ မဇၩိမပဋိပဒါ မက်ေသးဘူး။ အဲသည္ေတာ့ ေဇာကိုတင္ၿပီး တျဖည္းျဖည္း ခ်လာေတာ့ မဇၩိမပဋိပဒါ က်သြားေရာ၊ အဲဒါ ပဋိပဒါ ဥာဏဒႆန ၀ိသုဒၶိ လို႔ ေခၚတယ္။
၇။ အဲသည္လို ပဋိပဒါလည္း က်သြားေရာ၊ ေသနတ္ကို ယမ္းေတာင့္ထည့္ၿပီး စိတ္ကိုင္ျဖဳတ္ လိုက္သလို ဒင္း ဆို ျပတ္သြားပါေရာ၊ အဲဒါ ဥာဏ ဒႆန ၀ိသုဒၶိ လို႔ ေခၚတယ္။
------------------------------------------------------------------------------------
၁၂၈၇-ခုႏွစ္ ကဆုန္လဆုတ္ ၄-ရက္ေန႔ ပဲခူးၿမိဳ႕ အဗ်ားရြာတြင္ ဖက္ပင္အိုင္ ဆရာေတာ္ႀကီးက ျမင္းၿခံ ဆရာေတာ္ ဦးက၀ိအား ေမးျမန္းေျပာဆို စိစစ္ပံုကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္တမ္းတင္ ထားပါသည္။
ဖက္ပင္အိုင္ ဆရာေတာ္ႀကီးကား နာမည္ေက်ာ္ စာတတ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။
ေမး။.....။ စကၡဳနဲ႔ ႐ူပါ႐ံု ၿပိဳင္ေသာအခါ စကၡဳက ႐ူပါ႐ံုထံ သြားသလား၊ ႐ူပါ႐ံုက စကၡဳထံ လာေလသလား။
ေျဖ။.....။ စကၡဳကလဲ မသြား၊ ႐ူပါ႐ံုကလဲ မလာပါဘုရား။
ေမး။.....။ ဒါျဖင့္ ဘယ့္ႏွယ္ျမင္ႏိုင္သတံုးဗ်။
ေျဖ။.....။ သူ႔သတၱိက ေရွး႐ူေသာအခါ ျမင္ျခင္းငွာ စြမ္းႏိုင္ပါ၏ဘုရား။
ေမး။.....။ ဒါျဖင့္ ႐ူပါ႐ံုက လာတာေပါ့ဗ်ား။
ေျဖ။.....။ မလာပါဘုရား။ (ဥပမာ) ေနကိုၾကည့္ေသာ သူသည္ ေန၏ သတၱိ အေရာင္အလင္း မ်က္စိက်ိန္းျခင္းသာ ရွိပါ၏ ဘုရား။ ေန၀န္းႀကီးက မ်က္စိထဲ ၀င္လာသည္ မဟုတ္ပါ။ မ်က္စိကလည္း ေန၀န္းထဲ ၀င္သြားသည္ မဟုတ္ပါ ဘုရား။
ေမး။.....။ ဒါျဖင့္ ေနပါအံုးေတာ့ဗ်ာ၊ နိဗၺာန္အေၾကာင္း ေျပာစမ္းပါ။
ေျဖ။.....။ နိဗၺာန္ဆိုတာ ဘုရား (ဥပမာ) ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္သည္ ၀ိပႆနာ အားထုတ္၍ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္တရားတို႔၏ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းကို အလြန္ ႀကီးမားေသာ ဆင္းရဲႀကီးဟု ၿငီးေငြ႔လ်က္ ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းကို ရွာက တဏွာကို သိရသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ မဂ္ က ၄င္းတဏွာကို ပယ္လိုက္ေတာ့ အေၾကာင္းအက်ိဳး ျပတ္သြားပါေရာ။ အဲဒီ ေရွးဦးစြာ မဂ္က မပယ္မီ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ သခၤတ၊ ေနာက္ေတာ့ အေၾကာင္းအက်ိဳး ျပတ္၍ ဘာမွ မရွိတာကေတာ့ "အသခၤတ-နိဗၺာန္" ပါပဲဘုရား။
ေမး။.....။ ၄င္းနိဗၺာန္မွာ ေန၀န္းလ၀န္းမ်ားလို အေရာင္ေတြမ်ား ရွိသလား။
ေျဖ။.....။ အေရာင္ေတြ မရွိပါဘုရား။
ေမး။.....။ ဒါျဖင့္ ဘယ့္ႏွယ္ေနသတံုး ေျပာစမ္းပါဗ်ာ။
ေျဖ။.....။ ေျပာစရာ မရွိပါဘုရား။
ေမး။.....။ ဒါျဖင့္ နိဗၺာန္ မရွိဘူးလား။
ေျဖ။.....။ ရွိပါရဲ႕ဘုရား။
ေမး။.....။ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ႐ုပ္၊ နိဗၺာန္ ရယ္လို႔ ပရမတ္ တရားေလးပါးရွိ မဟုတ္လားဗ်။
ေျဖ။.....။ ရွိပါတယ္ဘုရား။
ေမး။.....။ အဲဒီ ပရမတ္ေျပာပါဗ်ား။
ေျဖ။.....။ ဆရာေတာ္ဘုရား၊ ဦးက၀ိက ပရမတ္ဆိုလွ်င္ ဘာမွ ေျပာစရာမရွိ၊ လက္ပိုက္ ထိုင္ေန႐ံုပဲ။
ေမး။.....။ ေနစမ္းပါဦးဗ်ာ၊ ေဟာဒီ ေရႊတံုးႀကီးကို ခဲလို႔ ေျပာဆိုကာမွ်ျဖင့္ ၄င္းေရႊတံုးႀကီး ခဲျဖစ္သြားမွာလားဗ် ေျပာစမ္းပါအံုး။
ေျဖ။.....။ ခဲမျဖစ္ပါဘုရား။ သို႔ေသာ္လည္း ပညတ္ တရားႀကီးလို ျဒဗ္၀တၳဳႏွင့္ ထင္ရွား မျပႏိုင္ပါ။ နာမ္ ႐ုပ္တို႔၌ ဥပါဒ္၊ ဌီ ဘင္ မရွိ၊ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတာကို နိဗၺာန္လို႔ ေခၚတာပဲ။
ေမး။.....။ ဥာဏ္္ ၁၀-ပါး ပြားမ်ားတာ ေျပာစမ္းပါဗ်ာ။
ေျဖ။.....။ (ဥပမာ) ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္သည္ အာနာပါနႏွင့္ သမာဓိ ရင့္ေသာအခါ မိမိ ကိုယ္ေပၚမွာ ေ၀ဒနာကို သတိႏွင့္ လိုက္ပါေရာ ဘုရား။ အဲဒါႏွင့္ ပထမကေတာ့ သညာအားျဖင့္ ေ၀ဒနာ ေပၚၿပီးေနာက္ ျဖစ္ပ်က္ျခင္း ဓမၼကို ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ ျမင္ပါေရာ။ ဒါနဲ႔ ေၾကာက္ျခင္း ရြံရွာျခင္း ျဖစ္ပါေရာ ဘုရား။
ေမး။.....။ဥာဏ္၁၀-ပါးဟာ တစ္ခုစီ ပြားရမည္ မဟုတ္လားဗ်။
ေျဖ။.....။ တစ္ခုစီ ပြားတာက ကိုယ့္အလိုပါ ဘုရား။
ေမး။.....။ တစ္ခုစီ မပြားလွ်င္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မွာတံုးဗ်။
ေျဖ။.....။ သမၼသနဥာဏ္ သံုးသပ္႐ံုမွ်ႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္း ရြံ႕ျခင္း စသည္ ျဖစ္ပြားပါေရာ ဘုရား။
ေနစမ္းပါအံုးဗ်ာ၊
အင္း-ဒီဟာက သမၼသနဥာဏ္
သံုးသပ္လိုက္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္တာက ဥဒယဗၺယဥာဏ္
ပ်က္တာက ဘဂၤဥာဏ္
ေၾကာက္တာက ဘယဥာဏ္
ရြံ႕တာက အာဒီန၀ဥာဏ္
ေအး ဟုတ္ေပတယ္ဗ်၊ ဟုတ္ေပတယ္။
ေမး။.....။ ဦးက၀ိရဲ႕- ေလာကမွာ ပညတ္အားျဖင့္ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာလို႔ ရွိၾကမဟုတ္လား။
ေျဖ။.....။ ရွိပါရဲ႕ဘုရား။
ေမး။.....။ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ အစဥ္အတိုင္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာလို႔ တက္သြားသလား။
ေျဖ။.....။ မတက္ပါဘုရား။
ေမး။.....။ ဒါျဖင့္ ဘယ္လို တက္ရတံုးဗ်။ တက္ပံု ေျပာစမ္းပါဗ်ာ။
ေျဖ။.....။ (ဥပမာ) ေယာဂီပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ဟာ သမၼသနဥာဏ္ကို သံုးသပ္၍ ဥာဏ္ ၁၀-ပါး ကုန္သြားၿပီးေနာက္ ပညတ္အားျဖင့္ ၄င္း ပုဂၢိဳလ္ကို ေသာတာပန္ ဟု ေခၚၾကပါတယ္ ဘုရား။ ၄င္းေနာက္ သမၼသနဥာဏ္ကို သံုးသပ္အံုး၊ ဥာဏ္၁၀-ပါး ကုန္ျပန္က သကဒါဂါမ္ လို႔ ေခၚၾကပါတယ္ ဘုရား။ ဤကဲ့သို႔ ေလးႀကိမ္တက္က ရဟႏၲာ လို႔ ေခၚၾကပါတယ္ ဘုရား။
ဘ၀သံသရာစက္၀ိုင္း
0 comments:
Post a Comment