ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ကမၼဌာန္းသံေပါက္ လကၤာမ်ား

ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ ကမၼဌာန္းသံေပါက္ လကၤာမ်ား

၁။ သေဗၺသတၱာ၊ ေ၀ေနယ်ာ၊ သံသာရွည္လွၿပီ။
၂။ အတည္က်က်၊ ဘယ္ဘ၀၊ ရၾကမရွိၿပီ။
၃။ ရအံ့ႏိုးႏုိး၊ ေလာဘမ်ိဳး၊ အက်ိဳးယုတ္လွၿပီ။
၄။ သံုးပါးညီးညီး၊ ေလာင္မီးၾကီး၊ ဖိစီးလွေလၿပီ။
၅။ ေလာင္မွန္းမသိ၊ ေမာဟဖိ၊ မိုက္မိလွေလၿပီ။
၆။ ပိုးဖလံမ်ိဳး၊ မီးကုိတုိး၊ ကိုယ္က်ိဳးနည္းလွၿပီ။
၇။ ကာမဂုဏ္မြဲ၊ သည္မိုက္ခဲ၊ မခြဲႏုိင္ၾကၿပီ။
၈။ မခြဲႏုိင္ၾက၊ လူ႕ဗာလ၊ မုိက္စသိမ္းသင့္ၿပီ။
၉။ ဂဂၤါသဲတူ၊ ပြင့္ေတာ္မူ၊ ဆူဆူမ်ားလွၿပီ။
၁၀။ မ်ားအသေခၤ်၊ ရွင္ေစာေထြ၊ ေရွာင္ေသြလြဲခဲ့ၿပီ။
၁၁။ တစ္ဆူမသင့္၊ တစ္ဆူသင့္၊ ဖူးခြင့္ေတြ႔ထုိက္ၿပီ။
၁၂။ မေတာ္မတရား၊ က်င့္ေဖာက္ၿပား၊ မိုက္အားၾကီးလွၿပီ။
၁၃။ အလုိမလုိက္၊ သည္အမုိက္၊ ပယ္ထုိက္သင့္လွၿပီ။
၁၄။ မပယ္မခ်ိဳး၊ ဆင္ကန္းတိုး၊ ဟုတ္ႏုိးထင္လွၿပီ။
၁၅။ ဟုတ္ႏိုးသမွဳ၊ ထင္တုိင္းၿပဳ၊ ယခုတိုင္ခဲ့ၿပီ။
၁၆။ တရားလက္လြတ္၊ ငွက္ေတာင္ကြ်တ္၊ ၀ဋ္ႏွင့္မကင္းၿပီ။
၁၇။ မႏုႆတၱ၊ ဒုလႅဘ၊ မရမ်ားေလၿပီ။
၁၈။ အရေတာ္စြ၊ သည္ဘ၀၊ လွလွက်င့္ထုိက္ၿပီ။
၁၉။ ၾကံဳၾကိဳက္ေတာ္စြာ၊ သာသနာ၊ ေရာင္၀ါထြန္းလွၿပီ။
၂၀။ သတိရရ၊ ၿမတ္ပုည၊ ၿပဳရေကာင္းသင့္ၿပီ။
၂၁။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔၊ နက္ၿဖန္ေရြ႕၊ မေမ့ေကာင္းသင့္ၿပီ။
၂၂။ ငါ့ကိုယ္ငါ့သား၊ ငါ့မယား၊ ထင္မွားလွေလၿပီ။
၂၃။ ထင္မွားတတ္စြာ၊ သကၠာယာ၊ မိစၦာကင္းသင့္ၿပီ။
၂၄။ ငါးခုခႏၶာ၊ ရုပ္နမ္မွာ၊ မွန္စြာ မွတ္သင့္ၿပီ။
၂၅။ သမၼသန၊ ဥာဏ္အစ၊ ထင္လွသင့္ၾကၿပီ။
၂၆။ နင္ၿဖင့္နင့္ကိုယ္၊ ဆံုးမယဆုိ၊ နင့္ကိုယ္အမွဳသည္။
၂၇။ နင္မဆံုးမ၊ နင့္တာပ၊ ဘယ္ကခံလိမ့္မည္။
၂၈။ နွလံုးဖံုဖံု၊ ထုံတံုတံု၊ နင့္ပံုေၾကာ့ၾကမ္းသည္။
၂၉။ နင္နွင္႕နင့္ကံ၊ စီရင္ဖန္၊ အမွန္ၿဖစ္ေတာ႔သည္။
၃၀။ ယခုနင့္ကိုယ္၊ နင့္အလို၊ ဘယ္ကုိၿပည့္စုံသည္။
၃၁။ နင့္ကိုယ္နင္ႏွစ္၊ နင့္အၿပစ္၊ နင္ၿဖစ္ခံရမည္။
၃၂။ နင့္ကုိနင့္အား၊ နင္မသနား၊ နင္မွားရွာေတာ႔သည္။
၃၃။ ဒါနသီလာ၊ ဘာ၀နာ၊ နင္သာၿပဳသင့္သည္။
၃၄။ ဇာတိဇရာ၊ မရဏာ၊ မၾကာနင္ေတြ႕မည္။
၃၅။ မ်က္ေတာင္တစ္ယွက္၊ လွ်ပ္တစ္ၿပက္၊ နင့္သက္ေသလိမ့္မည္။
၃၆။ ဘယ္ႏွစ္ဘယ္လ၊ ေရာက္ခါမွ၊ ကာလမေရြးၿပီ။
၃၇။ ၾကီးငယ္မဟူ၊ ကိုယ့္ရြယ္တူ၊ ခုမူေသလွၿပီ။
၃၈။ အမွန္ေသရိုး၊ ထုိလူမ်ိဳး၊ ေၾကာက္စိုးရြံ႕သင့္ၿပီ။
၃၉။ မသြင္းႏွလံုး၊ အထင္ရွံဳး၊ ပ်က္ၿပဳန္းလွေလၿပီ။
၄၀။ ခႏၶာေၾကြေလ်ာ္၊ ရွိၿပန္ေသာ္၊ ပူေဇာ္ေကာင္းလွၿပီ။
၄၁။ သြားက်ိဳးဆံၿဖဴ၊ ရွိပါမူ၊ ဘယ္သူမေၾကာက္ၿပီ။
၄၂။ ဤသည့္မယား၊ ဤသည့္သား၊ မီးပြားမွန္ေတာ့သည္။
၄၃။ ခယ၀ယ၊ ဘိဇၨန၊ ပ်က္ၾကလွေလၿပီ။
၄၄။ အပၺိေယဟိ၊ ပိေယဟိ၊ ဒုကၡိၾကံဳေလၿပီ။
၄၅။ ဒုကၡအေထြေထြ၊ တေပေပ၊ ခံေနရေလၿပီ။
၄၆။ နိဗၺာန္သာေခါင္၊ ေဘးမဲ့ေသာင္၊ ေရာက္ေအာင္ၿပဳသင့္ၿပီ။
၄၇။ မၿပဳပါဘဲ၊ နင္ေရွာင္လြဲ၊ နင္ပဲမုိက္လွသည္။
၄၈။ ယုတၱိယုတၱာ၊ နင္ဆင္ကာ၊ ဟန္သာနင္မ်ားသည္။
၄၉။ ဘုရားသြားသြား၊ ေက်ာင္းသြားသြား၊ စိတ္ထားနင္မၾကည္။
၅၀။ ဒါနသီလာ၊ နင္ၿပဳခါ၊ ေစတနာေဇာမၾကည္။
၅၁။ သို႔ပင္ၿပဳလို၊ နင့္ကုသုိလ္၊ ဘယ္ကုိသြားလိမ့္မည္။
၅၂။ ေလာကုတၱရာ၊ ၿမိဳက္ၾသဇာ၊ နင္သာေ၀းလွသည္။
၅၃။ ေဇာစိတ္သန္သန္၊ ကုသိုလ္မွန္၊ နင္ၾကံၿပဳရမည္။
၅၄။ သုိ႔ၿပဳမွသာ၊ သည္ေခမာ၊ နင္သာနီးရမည္။
၅၅။ ဤသို႕စံုေစ့၊ ၿပန္လွန္၍၊ ေစ့ေစ့ႏွလံုးတည္။
၅၆။ အနမတဂၢ၊ သံသာရ၊ ၾကာလွေလကုန္ၿပီ။
၅၇။ ဂဂၤါ၀ါဠဳ၊ ပမာၿပဳ၊ သဲစု မကၿပီ။
၅၈။ တဏွာ၏ေနာက္၊ တေကာက္ေကာက္၊ လိုက္ေထာက္မသင့္ၿပီ။
၅၉။ တဏွာၿမစ္မ၊ ပင္လယ္၀၊ နစ္ၾကေလကုန္ၿပီ။
၆၀။ တဏွာလည္းပြား၊ ဒုကၡမ်ား၊ သြား၍မဆံုးၿပီ။
၆၁။ တဏွာပို႔တင္၊ ပါယ္ေလးခြင္၊ လ်င္စြာေရာက္ေလၿပီ။
၆၂။ ေသမင္းႏုိင္ငံ၊ အဖန္ဖန္၊ လုိက္ၿပန္ရေလၿပီ။
၆၃။ ေ၀ဘူေတာင္မွ်၊ ပမာၿပ၊ အရိုးမကၿပီ။
၆၄။ နစ္တံုေပၚတံု၊ သံုးပါးဘံု၊ ၾကံဳၿပန္ရေလၿပီ။
၆၅။ ခ်မ္းသာမေငြ႕၊ ဆင္းရဲေတြ႕၊ ၿငီးေငြ႕သင့္လွၿပီ။
၆၆။ အ၀ိဇၨႏၶ၊ သည္ေမာဟ၊ ညွဥ္းဆဲလွေပၿပီ။
၆၇။ နီ၀ရဏ၊ ဆီးတားၾက၊ လမ္းစ မဆံုးၿပီ။
၆၈။ ဂတိငါးပါး၊ ဆံုလည္ႏြား၊ သြား၍မဆံုးၿပီ။
၆၉။ ဘ၀တိုင္းေသ၊ သခၤ်ဳိင္းေၿမ၊ ပြားေစလွေလၿပီ။
၇၀။ လမ္းေကာက္လည္းသြား၊ လူအမ်ား၊ အမွားၾကိဳက္ခဲ့ၿပီ။
၇၁။ လမ္းေၾကာင္းမမွန္၊ ၿမတ္နိဗၺာန္၊ ဧကန္လြဲခဲ့ၿပီ။
၇၂။ ဘ၀မဆံုး၊ ဒုကၡတံုး၊ လံုးလံုး ခံရၿပီ။
၇၃။ ေလာကမ်က္ရွူ၊ သဗၺညု၊ ယခုရွိရဲ႕ မင္း။
၇၄။ ဘုရားၿဖစ္ခါ၊ သာသနာ၊ ေရာင္၀ါတ၀င္း၀င္း။
၇၅။ မႏုႆတၱ၊ ဒုလ’ဘ၊ ရေအာင္ခဲၾကမင္း။
၇၆။ ၿဗဟၼာ့ၿပည္က၊ အပ္ကုိခ်၊ ေၿမကအပ္တစ္စင္း။
၇၇။ အပ္သြားခ်င္းသာ၊ ထိဖြယ္ရာ၊ ပမာမွတ္ၾကမင္း။
၇၈။ နိယ်ာနိက၊ ၿမတ္ဓမၼ၊ ၾကားရခဲ၏မင္း။
၇၉။ သဒၶါဗလ၀၊ ဒုလ’ဘ၊ ရေအာင္ခဲၾကမင္း။
၈၀။ အရေတာ္ခုိက္၊ လူတစ္၀ိုက္၊ ခဲလုိက္ၾကကုန္မင္း။
၈၁။ ကုိယ့္ဖို႕မရ၊ သည္ေနာင္တ၊ ၿဖစ္တတ္ၾက၏မင္း။
၈၂။ ဤသုိ႔ဘ၀၊ ၿဖစ္သမွ်၊ ရမည္ခဲ၏မင္း။
၈၃။ ထူးၿမတ္စြာလွ၊ လူ႕ဘ၀၊ ႏွေၿမာၾကကုန္မင္း။
၈၄။ ၿမတ္သည္ကုိမွ၊ မသိၾက၊ ဗာလနွလံုးသြင္း။
၈၅။ ဗာလၿဖစ္က၊ လူ႕ပါပ၊ ၾကာၾကကုန္ၿပီမင္း။
၈၆။ လူၿဖစ္က်ိဳးမွ၊ မခံရ၊ ရွူံးလွေခ်၏မင္း။
၈၇။ ဘ၀တိုင္းရွူံး၊ လူ႕ေက်ာက္တံုး၊ စုန္းစုန္းၿမဳပ္၏မင္း။
၈၈။ စုန္းစုန္းၿမဳပ္ခါ၊ မေပၚလာ၊ ၾကမၼာေမွာက္၏မင္း။
၈၉။ နိဗၺာန္လမ္းစ၊ ဤသုိ႔ၿပ၊ မွတ္ၾကနွလံုးသြင္း။
၉၀။ ကလ်ာဏမိတၱ၊ ပ႑ိတ၊ ေပါင္းေဖာ္ရ၏မင္း။
၉၁။ ထိုကလ်ာဏ၊ ဆိုဆံုးမ၊ လုိက္နာရ၏မင္း။
၉၂။ ေယာနိေသာမန၊ သိကာရ၊ ေန႔ညႏွလံုးသြင္း။
၉၃။ သီလဓုတင္၊ ေဆာက္တည္လွ်င္၊ သည္တြင္အစမင္း။
၉၄။ အေလာဘ အေဒါသ အေမာဟ နိကၡမ ၀ိေ၀က နိႆရဏ၊ ဤေၿခာက္၀၊ အလုိရွိၾကမင္း။
၉၅။ ေရႊၿပည္သနစ္၊ သာသည့္ေခတ္၊ စိစစ္ၾကကုန္မင္း။
၉၆။ ေရႊၿပည္ခ်မ္းသာ၊ စံခ်င္ရွာ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသုိ႔ခ်ဥ္း။
၉၇။ အနိစၥေကာင္၊ ဒုကၡေကာင္၊ အနတၱေကာင္၊ အသုဘေကာင္၊ ထင္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္း။
၉၈။ အနိစၥတံုး၊ ဒုကၡတံုး၊ အနတၱတံုး၊ အသုဘတံုး၊ လံုးလံုး ႏွလံုးသြင္း။
၉၉။ ဤသုိ႔ထင္မွ၊ မဂ္လမ္းစ၊ ရမည္မွတ္စင္းစင္း။
၁၀၀။ မဂၢင္ေဖာင္ၾကီး၊ တက္၍စီးမွ၊ ၿပည္ၾကီးအမတ၊ နိေရာဓ၊ ရမည္မွတ္ၾကမင္း။
၁၀၁။ ယခုဘ၀၊ မသိၾကမူူ၊ အမတမည္ေခၚ၊ ေရႊၿပည္ေတာ္၊ အေစာ္မနံလွ်င္း။

အရေတာ္စြ ၊ သည္ဘ၀ ၊ လွလွက်င့္ထိုက္ျပီ ။
ၾကံဳၾကိဳက္ေတာ္စြာ ၊ သာသနာ ၊ ေရာင္၀ါထြန္းလွျပီ ။
သတိရရ ၊ ျမတ္ပုည ၊ ျပဳၾကေကာင္းသင့္ျပီ ။
တေန႔ တေန႔ ၊ နက္ျဖန္ေရြ ႔ ၊ မေမ့ ေကာင္းသင့္ျ႔ပီ ။
( ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္ )

ငါ့ကိုယ္ ငါ့သား ၊ ငါ့မယား ၊ ထင္မွားလွေလျပီ ။
ထင္မွားတတ္စြာ ၊ သကၠာယာ ၊ မိစၧာကင္းသင့္ျပီ ။
ငါးခုခႏၶာ ၊ ရုပ္နာမ္မွာ ၊ မွန္စြာမွတ္သင့္ျပီ ။
သမၼသန ၊ ဉာဏ္အစ ၊ ထင္လွသင့္ၾကျပီ ။
( ထြဋ္ေခါင္ဆရာေတာ္ )