စင္ၾကယ္တဲ့မေနာနဲ႔မွ နိဗၺာန္ျမင္မည္

”မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ စီဒီနံပါတ္(၇၃) မွ နံပါတ္ (၆) တရားအမည္ ျဖစ္သည့္ ”စင္ၾကယ္တဲ့မေနာနဲ႔မွ နိဗၺာန္ျမင္မည္” တရားေတာ္မွ မွတ္စု”

မိလိႏၵမင္းႀကီး၏ေမးခြန္း–

(၁)ကံေၾကာင့္ျဖစ္ေသာတရား
(၂)အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာတရား
(၃)ဥတုေၾကာင့္ျဖစ္ေသာတရား
(၄)ကံေၾကာင့္မျဖစ္ေသာတရား
(၅)အေၾကာင္းေၾကာင့္မျဖစ္ေသာတရား
(၆)ဥတုေၾကာင့္မျဖစ္ေသာတရားအား အမိန္႔ရွိေတာ္မူပါ အရွင္ဘုရား။

နာဂေသနမေထရ္အရွင္ျမတ္၏ အေျဖ–

ကံဆိုတဲ့ ေစတနာက ရုပ္နာမ္ဓမၼကို ျဖစ္ေစ၏။
မီး၊ မ်ိဳးေစ့တို႔က အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစေသာ တရားျဖစ္သည္။
ေရ၊ေတာင္၊ေလတို႔က ဥတုက ျဖစ္ေစတယ္။

ကံေၾကာင့္မျဖစ္တဲ့တရားကေတာ့ နိဗၺာန္ ျဖစ္တယ္။
အေၾကာင္းေၾကာင့္မျဖစ္တဲ့တရားကေတာ့ နိဗၺာန္ ျဖစ္တယ္။
ဥတုေၾကာင္းေၾကာင့္ မျဖစ္တဲ့တရားကေတာ့ နိဗၺာန္ ျဖစ္တယ္။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေဟာျပေထာက္ျပခ်က္–

ကံေၾကာင့္ နိဗၺာန္မျဖစ္ပါဘူး၊ ရွိခိုးရတဲ့ကံေၾကာင့္ နိဗၺာန္ရရပါလို၏ဟု ဆိုလို႔ မရပါဘူး။
ဉာဏ္ေၾကာင့္သာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္မယ္။ နိဗၺာန္ကို ကံနဲ႔ ႀကိဳးစားေနလို႔ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဉာဏ္နဲ႔ ႀကိဳးစားမွသာ ရႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ထိုးထိုးထြင္းထြင္းသိေစလို၍ ဤသို႔ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ တရားနာတယ္ဆိုတာက ဉာဏ္စခန္းသြားၿပီး ဉာဏ္သြားယူတာပါ။

နိဗၺာန္ဆိုတာက မဂၢင္လမ္းကမွ သြားလို႔ရတယ္။ မဂၢင္လမ္းဆိုတာ သမၼာဒိ႒ိ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရတယ္။

မိဘရိုးရာ အစဥ္အဆက္လမ္း၊ ရပ္ရြာစကား လမ္း၊ သက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔၏ အစဥ္အဆက္လမ္း က သြားလို႔မရပါဘူး။ ရိုးရာစဥ္ကို အားကိုေနလို႔မျဖစ္ဘူး။ ဉာဏ္ကိုသာ အားကိုးရေပလိမ့္မယ္။

ဇရာ၊မရဏက ကိုယ္ပိုင္ရွိေနတယ္။ ဒါကို ဉာဏ္နဲ႔ ေက်ာ္မွသာ ရမယ္။

နိဗၺာန္ဆိုတာ ျဖစ္ဆဲလည္းမဟုတ္ဘူး၊ ျဖစ္ၿပီးလည္း မဟုတ္ဘူး။ သူတစ္ပါးက ျဖစ္ေစအပ္တဲ့တရားလည္း မဟုတ္ဘူး။
အတိတ္တရားလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ပစၥဳပၸာန္တရားလည္းမဟုတ္၊ အနာဂတ္တရားလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
အတိတ္မွာလည္း နိဗၺာန္သည္ရွိမေနဘူး၊ ပစၥဳပၸာန္၌လည္း နိဗၺာန္သည္ရွိမေနဘူး။ အနာဂတ္၌လည္း နိဗၺာန္သည္ရွိမွာမဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆြမ္းေတာ္တင္ရင္ပါေနတယ္.. ဘာလဲဆိုေတာ့ - အဆံုးစြန္ေသာ ဘဝမွာ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ရပါလို႔၏ ဟု ဆုေတာင္းေနတာေတြက မွားေနတယ္။ အဆံုးစြန္ဆိုတာက အနာဂတ္မွာ ဆိုတာပဲ။ ဒီေတာ့ နိဗၺာန္သည္ အနာဂတ္မွာ ရွိမေနဘူးလို႔ ဆိုထားေတာ့ အဆံုးစြန္ေသာ ဘဝမွာ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ရပါလို႔၏ ဆိုတာက မွားေနတယ္။

ယခုပူေဇာ္ဖူးေျမာ္ကန္ေတာ့ရေသာ အက်ိဳးအားေၾကာင့္ ဘုရားတပည့္ေတာ္ အားထုတ္က်င့္ၾကံေသာ ဝိပႆနာဉာဏ္သည္ ယခုဘဝ၌ပင္လ်င္ မဂ္ဉာဏ္သို႔ လ်င္ျမန္စြာ ေက်းဇူးျပဳ၍ ဒုကၡခပ္သိမ္းခ်ဳပ္ၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္အား မ်က္ေမွာက္ျပဳရပါလို႔၏ - ဆိုရင္ မွန္တယ္။

ထို႕ေၾကာင့္ ကုသိုလ္ျပဳတိုင္း “ နိဗၺာန္ေရာက္ရာ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါေစ၊ နိဗၺာန္ ေရာက္ရပါလို၏” ဟု ဆုေတာင္းသင့္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ နိဗၺာန္သည္ ဆုေတာင္းရံုျဖင့္ အလိုလိုေတာ့ မျပည့္ပါ။ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးက နိဗၺာန္သည္ အလုပ္ လုပ္သူသာ ရသည္၊ ဆုေတာင္းရံုသာတတ္သည့္ အေခ်ာင္သမားမ်ားႏွင့္ မဆိုင္ဟု မိန္႕ခဲ့ပါသည္။ အားထုတ္သူသာ ရသည္ဟု ဆိုလိုပါသည္။ သို႕ေသာ္ နိဗၺာန္ေရာက္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားမ်ား မိမိသႏၱာန္တြင္ ျပည့္စံုလာေစျခင္းသည္ပင္ ဆုေတာင္းျပည့္ျခင္းပင္။ သားေရႊအိုးထမ္းတဲ့ ဆုေတာင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ နိဗၺာန္ရဖို႕သည္ သုဂတိဘံုတြင္ ရွိရမည္။ ဗုဒၶသာသနာနဲ႕ ေတြ႕ရမည္။ တနည္းေျပာရရင္ ရပ္ျပစ္ ၈ ပါး လြတ္ရဦးမည္။ သစၥာတရားၾကားနားၾကားႏိုင္ေသာနား၊ ထိုးထြင္းသိႏိုင္တဲ့ အေမာဟေစတသိတ္ပါေသာ ပဋိသေႏၶ(တိဟိတ္)ျဖစ္ရဦးမည္။ ၀ိပႆနာကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ အားထုတ္ႏိုင္ဖို႕ လမ္းညႊန္ျပသမည့္ ကလ်ာဏမိတၱႏွင့္ ေတြ႕ရဦးမည္။ ယင္းအခ်က္မ်ား ျပည့္စံုလွ်င္ပင္ လူျဖစ္ရက်ိဳး နပ္ေနပါၿပီ။ ထို႕ထက္ ကိုယ္တိုင္ အားထုတ္ၿပီး နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္လွ်င္ကား အတိုင္းထက္အလြန္ပင္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႕ေၾကာင့္ တစ္ခ်က္ထဲနဲ႕ သံုးေလးခ်က္ ျပည့္စံုေသာ ဆုေတာင္းဟုလည္း ေခၚဆိုႏိုင္ပါသည္။ ”
တရားေတာ္အားျပန္ဆက္ရလ်င္ –
ဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က -
ငါဘုရား၏ အမႈက ေဟာေျပာမႈ၊
မင္းတို႔က ေဟာေျပာတဲ့နည္းကို ယူၿပီး ကိုယ္တိုင္ အားထုတ္က်င့္ၾကံမႈ၊ လုပ္ကိုင္ယူမႈ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အမႈ၊ ကိုယ့္အမူေတြရွိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အမူကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ရပါလိမ့္မယ္။

နိဗၺာန္သည္ ကာလသံုးပါးမွ လြတ္သည္။

ကာလသံုးပါးက လြတ္သည္ဆိုရင္ပင္ နိဗၺာန္ဆိုတာသည္ မရွိေတာ့ဘူးလားလို႔ အေမးျပဳလိုက္တယ္။

ဒြါရေျခာက္ေပါက္ရွိတယ္။ မ်က္စိနဲ႔လည္း နိဗၺာန္ကို မျမင္ႏိုင္ဘူး။ နားနဲ႔မၾကားႏိုင္ဘူး၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔လည္း အနံမခံႏိုင္ဘူး၊ လွ်ာနဲ႔လည္း အရသာမခံႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္နဲ႔လည္း မထိေတြ႕ႏိုင္ဘူး။ မေနာနဲ႔ေတာ့ ေတြ႕ႏိုင္တယ္။ မေနာသမားကေတာ့ ေတြ႕ေအာင္ရွာႏိုင္တယ္။

မေနာဆိုတာ အိပ္ေနတဲ့ ဘဝင္စိတ္ကိုလည္း မေနာ၊ ၾကံေတြးစိတ္ကလည္း မေနာပါပဲ။ ဒီေတာ့-

မေနာတိုင္းပဲ နိဗၺာန္ကို ျမင္ႏိုင္ေတြ႕ႏိုင္ပါသလား ?
အရိယာအရွင္ျမတ္တုိ႔၏ သာဝကလည္းျဖစ္ရမယ္။ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ေကာင္းစြာလည္းက်င့္ၾကံအားထုတ္ရမည္။ ထိုသို႔ေကာင္းစြာက်င့္ၾကံတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၏ ကိေလသာ မေႏွာတဲ့ စင္ၾကယ္တဲ့မေနာနဲ႔မွ နိဗၺာန္ကို ျမင္ႏိုင္မယ္။
”သူေတာင္ဆည္းကပ္၊ ျမတ္တရားနာ၊ ေလ်ာ္စြာအက်င့္၊ မဂ္ဖိုလ္အခြင့္ ရလင့္ဧကန္သာ”

နိဗၺာန္ကို ေတြ႕ေအာင္ရွာရွင္လို႔ရွိရင္ မေနာကို ကိေလသာ မေရာေစနဲ႔။ စင္ၾကယ္တဲ့မေနာနဲ႔မွသာ နိဗၺာန္ကို ျမင္ႏိုင္တယ္။

မေနာမွာလည္း ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာကို သတိထားရလိမ့္မယ္။
ကိေလသာကို အာရံုျပဳႏိုင္တဲ့ မေနာက တစ္မ်ိဳး၊
ကိေလသာကို အာရံုကို မျပဳတဲ့ မေနာက တစ္မ်ိဳး၊
မဂ္စိတ္မေနာအျဖစ္နဲ႔ အာသဝနယ္ကလြတ္ၿပီး အာသဝဆိုတဲ့ ကိေလသာနဲ႔ မေရာတဲ့ မေနာကမွ နိဗၺာန္ကို ျမင္ႏိုင္၏။
နိဗၺာန္သည္ မေနာဒြါရ၏ အာရံုျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ မေနာတိုင္းလားဆိုရင္လည္း မဟုတ္ဘူး။ စင္ၾကယ္ေသာမေနာနဲ႔မွသာ နိဗၺာန္ကို ျမင္ႏိုင္တယ္။ တို႔မျမင္တာသည္ မစင္ၾကယ္လို႔ျဖစ္တယ္။

ကိေလသာေရာေနတဲ့ ဉာဏ္သာရွိတယ္။ ကိေလသာမေရာတဲ့ ဉာဏ္ကမရွိေသးဘူး။
ဉာဏ္လို႔ဆိုၿပီးမွ ကိေလသာေရာတာတို႔ မေရာတာတို႔ ရွိေသးရဲ႕လားလို႔ အေမးျပဳလိုက္တယ္။ ရွိတယ္။ ဝိပႆနာဉာဏ္က ျဖစ္ပ်က္ကို ျမင္၊ ျဖစ္ပ်က္ကို မုန္းတဲ့ အဆင့္ပဲရွိေသးတယ္။ ဒီဉာဏ္က အာသဝနယ္ထဲက မလြတ္ေသးဘူး။

အာသဝတို႔နယ္နမိတ္က မလြတ္ေသးတဲ့ဉာဏ္နဲ႔ နိဗၺာန္မေတြ႕ႏိုင္ဘူး။

ဒုကၡကို ပိုင္းျခားၿပီးသကာလ ဒီဒုကၡကို မလုိခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ မဂ္ဉာဏ္ျဖစ္မွသာ အာသဝနယ္က လြယ္ၿပီးေတာ့မွသာ နိဗၺာန္ကို အာရံုျပဳႏိုင္တယ္။
ဒီေတာ့ ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔ နိဗၺာန္မျမင္ေသးဘူး၊ မျမင္ေသးဘူးဆိုရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ။ မေနာကို စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္၊ စင္ၾကယ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒါမွသာ ရမယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ဖို႔လိုပါမယ္။

ကိုယ့္ဟာကို ဒီဂရီဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာကို ယွဥ္ထိုးၾကည့္လို႔ရၿပီ။ ရႈေသာပုဂၢိဳလ္၏ မေနာစင္ၾကယ္မွ နိဗၺာန္ကို ေတြ႕မွာျဖစ္ပါတယ္။

ကိေလသာႏူနာရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ သားသမီး ပစၥည္းဆိုတဲ့ မီးနားကို ကပ္ခ်င္တယ္။ မီးနာကပ္လိုက္ေတာ့မွ ႏူနာက သက္သာေတာ့တယ္ဆုိၾကတယ္မဟုတ္လား။ သားကို စိတ္ပူေနတာ။ ခုေတြ႕လိုက္ေတာ့မွ စိတ္သက္သာရာ ရေတာ့တယ္ဆုိတာသည္ စိတ္ပူတဲ့ ကိေလသာႏူနာက သားဆိုတဲ့မီးနားကို ကပ္လိုက္ေတာ့မွ ကိေလသာႏူနာက သက္သာရာ ရေတာ့တယ္ဆိုတာပဲ။

” ဒီလို ကိေလသာႏူနာရွိတဲ့ မေနာကေတာ့ နိဗၺာန္ကို မျမင္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ေလးစားစြာမွတ္လိုက္ပါ။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယွဥ္ထိုးသံုးသပ္လို႔ရၿပီ။ ကိုယ့္မွာ ႏူနာရွိေနလား၊ မီးကို ေတာင့္တေနလား၊
မီးကိုေတာင့္တေနရင္ ႏူနာရွိေနလို႔ပဲလို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်၊ ႏူနာရွိေနရင္လည္း မီးနာကပ္ခ်င္ေတာ့မွာပဲ ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်၊
မရွက္မေၾကာင့္ ျပတ္ျပတ္သားသား သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္ရေပလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ေပါက္တစ္ေပါက္ရိုက္ၿပီး လွည့္စားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အိုနာေသ ေနာက္တစ္ဖန္ လိုခ်င္တာပဲ။ ေနာက္ခႏၶာကို ယခုလွည့္စားရင္ေတာ့ ရမွာေသခ်ာတယ္။ ေနာက္ခႏၶာရရင္ ခႏၶာနဲ႔အတူ အိုနာေသက တြဲၿပီးပါလာေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့ မွန္မွန္ကန္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး သကာလ မိမိႏူနာကို ေပ်ာက္ေအာင္ မိမိကိုယ္တိုင္ က်င့္ၾကံအားထုတ္၍ ကုသရေပလိမ့္မယ္။ ဒီႏူနာေပ်ာက္မွသာ ကိေလသာႏူနာမေရာတဲ့ စင္ၾကယ္တဲ့မေနာနဲ႔မွ နိဗၺာန္ကို ျမင္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ ”

ဒါျဖင့္ ဘဝမ်ားစြာ သံသရာက မေနာမစင္ၾကယ္ခဲ့ပါဘူးဆိုတာ အခုေပၚတာပဲ။ ႏူနာနဲ႔သာေနခဲ့ရၿပီး ဒုကၡခပ္သိမ္းကင္းၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္မျပဳခဲ့ရတာပဲ။ ဒီေတာ့ ကိေလသာအနာမစင္ၾကယ္ရင္ နိဗၺာန္ကို မျမင္ႏိုင္ဘူး။

နိဗၺာန္သည္ ကာလအားျဖင့္ မရွိေနပါ။ သူတစ္ပါးက ဖန္တီးျပဳျပင္ထားသည္လည္း မဟုတ္ပါ။ ေနရာဌာနအားျဖင့္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္ကမွသာ နိဗၺာန္ကို ေတြ႕ႏိုင္မွာလဲဆိုေတာ့ မေနာကို စင္ၾကယ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွသာ ေတြ႕ႏိုင္မယ္။ မစင္ၾကယ္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ဆိုရင္ မေတြ႕ႏိုင္ဘူး။ စင္ၾကယ္မႈ၊ မစင္ၾကယ္မႈဆိုတာသည္ ဉာဏ္ထက္မႈအေပၚမွာ မူတည္ေနတယ္။
ဒီေတာ့ ဉာဏ္ထက္မႈအေပၚကို သံုးသပ္ရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဉာဏ္စဥ္ဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာျပန္တယ္။ ဉာဏ္စဥ္နဲ႔ ဆိုတာသည္ ဉာဏ္ထက္မႈ၊မထက္မႈကိုလည္း ဆံုးျဖတ္ေဖာ္ျပေပးသလို၊ ကိေလသာစင္ၾကယ္မႈနဲ႔ ေဝးကြာမႈ၊ မေဝးကြာမႈကိုလည္း ပဓာနထားေဖာ္ျပေပးပါတယ္။ ဉာဏ္ေတြစဥ္ၿပီးသကာလ ၁ နံပါတ္ ဉာဏ္၊ ၂ နံပါတ္ ဉာဏ္၊ ၃ နံပါတ္ ဉာဏ္ဆိုၿပီ စဥ္လိုက္တယ္။ ၁)ဉာဏ္က ယထာဘူူတဉာဏ္၊ ဒီဉာဏ္ကေတာ့ ကိေလသာနည္းနည္းမ်ားေနေသးတယ္၊
၂) ဉာဏ္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺႏၵဉာဏ္က်ေတာ့ ကိေလသာ နည္းနည္း နည္းသြားၿပီ။
၃) မဂ္ဉာဏ္က်ေတာ့ ကိေလသာ အရွင္းမပါေတာ့ဘူး။
ဒီေတာ့ ၁)ဉာဏ္(၂)ဉာဏ္(၃)ဉာဏ္ ဆိုၿပီး ဉာဏ္စဥ္ရျခင္းသည္ ကိေလသာအတြက္စဥ္ရတာျဖစ္တယ္။
၁)ဉာဏ္၏ သေဘာကေတာ့ ဒီခႏၶာ၏သေဘာကို ယထာဘူတာဉာဏ္နဲ႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာသိတယ္။ အနိစၥတရားေတြ၊ ဒုကၡတရားေတြ၊ အနတၱတရားေတြပဲရွိတယ္ဆိုတာကို သူသိတယ္။ သိုေသာ္ ဒီအနိစၥ၊ဒုကၡကို မုန္းပါရဲ႕လား၊ မမုန္းေသးဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီဉာဏ္ကုိ ႏုေသးတဲ့ဉာဏ္ျဖစ္ေနတယ္။ နိဗၺႏၵဉာဏ္က်ေတာ့ ဒီအနိစၥ၊ဒုကၡေတြကို မုန္းလာၿပီ။ ဒီဉာဏ္ကို ဉာဏ္အားရွိလာတယ္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ဉာဏ္အားရွိလာတယ္လို႔ ဆိုရတာလဲဆိုေတာ့ ကိေလသာနဲ႔ ေဝးလာတယ္။
(၁)နံပါတ္က ကိေလသာနဲ႔ နီးတယ္၊
(၂)နံပါတ္က်ေတာ့ ေဝးလာတယ္။
(၃)နံပါတ္က်ေတာ့ ဒါဒုကၡသစၥာပဲလို႔ ဒုကၡကိုပိုင္းျခားခ်လိုက္တာနဲ႔ နိေရာဓသစၥာကလည္း ေပၚေရာ။ ဒါသည္ ကိေလသာနဲ႔ ဆက္သြယ္တယ္လို႔ ဆိုလို႔ရေသးလား၊ ဆိုလို႔မရေတာ့ဘူး။ ကိေလသာနဲ႔ လံုးဝမဆက္သြယ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလို စင္ၾကယ္တဲ့ဉာဏ္ကသာ ဒုကၡဆံုးတဲ့ သုခနိဗၺာန္ကိုေတြ႕တယ္။

ဉာဏ္စဥ္တာသည္ ကိေလသာအတြက္စဥ္ရတာ။

ကိေလသာဌာနနယ္မွာေနတဲ့ မေနာက နိဗၺာန္ကို မျမင္ဘူး။
ကိေလသာဌာနကလြတ္တဲ့ မေနာကမွ နိဗၺာန္ကို ျမင္ႏိုင္မယ္။

မိမိတို႔အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ ဝိပႆနာဉာဏ္သည္ (ျဖစ္ပ်က္ကိုျမင္တဲ့ဉာဏ္၊ အဖန္ဖန္အခါခါရႈမွတ္ပြားမ်ား၏ ျဖစ္ပ်က္သေဘာသာအား မုန္းလာေသာဉာဏ္) မဂ္ဉာဏ္(ျဖစ္ပ်က္အဆံုး၌ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းမရွိသည့္တရားကို ျမင္တဲ့ဉာဏ္) အားလ်င္ျမန္စြာ ေက်းဇူးျပဳ၍ ေနာက္တစ္ဖန္ပဋိသေႏၶမေနရျခင္းေသာ သုခကို ယခုဘဝ၌ ပိုင္ဆိုင္ ဆံုးခန္းတိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ…